Ήτανε μια φορά ένας Τούρκος που είχε ένα περβόλι σύνορο με του παπά το περβόλι.
Ο παπάς περιποιούντανε το περβόλι του κι ήβγανε πολλά και ωραία λαχανικά.
Ο Τούρκος δεν ασχολιότανε και δεν πρόκοβε το περβόλι.
Ρωτά λοιπόν μια μέρα ο Τούρκος τον παπά: "Μα δε μου λες μωρέ παπά, τι κάνεις εσύ στο περβόλι σου και βγάνει τόσα λάχανα και μένα δεν βγάνει τίποτα;"
Λέει ο παπάς: "Ε, μα εγώ του διαβάζω!"
"Του διαβάζεις;" λέει ο Τούρκος. "Ε, πόσα θες να μου το διαβάσεις και μένα;"
Του λέει ο παπάς: "Ένα μετζίτι" (= παλιό τούρκικο χρυσό νόμισμα).
"Ορίστε, πάρε το μετζίτι" λέει ο Τούρκος "κι έλα να μου το διαβάσεις κι εμένα αύριο".
Παίρνει το μετζίτι ο παπάς κι έρχεται την επαύριο με το θυμιατό κι αρχίζει να γυρίζει και να θυμιάζει το περβόλι πάνω-κάτω και να λέει: " Η κοπρά και το νερό κάνει το λάχανο καλό, η κοπρά και το νερό κάνει το λάχανο καλό, η κοπρά και το νερό κάνει το λάχανο καλό! "
Κοντοστέκεται ο Τούρκος, σου λέει τι λέει μωρέ αυτός, συλλογάται και λέει: "Καλά το λες μωρέ παπά, ότι η κοπρά και το νερό κάνει το λάχανο καλό. Κρίμα το μετζίτι που σού ΄δωσα!".
Αλλά ήταν αργά! Του 'χε φάει ο χριστιανός το μετζίτι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου