Σε τον αναβαλλόμενον το φως...

Σε τον αναβαλλόμενον το φως, ώσπερ ιμάτιον,
καθελών Ιωσήφ από του ξύλου συν Νικοδήμω,
και θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, άταφον, ευσυμπάθητον θρήνον αναλαβών, οδυρόμενος έλεγεν˙

οίμοι, γλυκύτατε Ιησού˙ον προ μικρού ο ήλιος εν Σταυρώ κρεμάμενον θεασάμενος,
ζόφον περιεβάλλετω, και η γη τω φόβω εκυμαίνετω, και διερρήγνυτο ναού το καταπέτασμα˙
αλλ’ ιδού νυν βλέπω σε, δι’ εμέ εκουσίως υπελθόντα θάνατον˙

πώς σε κηδεύσω, Θεέ μου; ή πώς σινδόσιν ειλήσω;
ποίαις χερσί δε προσψαύσω, το σον ακήρατον σώμα;

ή ποία άσματα μέλψω, τη ση εξόδω, Οικτίρμον;
Μεγαλύνω τα Πάθη σου υμνολογώ και την ταφήν σου,
συν τη Αναστάσει, κραυγάζων˙
Κύριε, δόξα σοι.

Η εις άδου κάθοδος

Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας

και τοις εν τοις μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος.

 Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος, τότε τὸν ᾍδην ἐνέκρωσας τῇ ἀστραπῇ τῆς θεότητος, ότε δε και τοὺς τεθνεῶτας ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας, πᾶσαι αἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων, ἐκράυγαζον, Ζωοδότα Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Ταῖς Μυροφόροις Γυναιξί, παρὰ τὸ μνῆμα ἐπιστάς, ὁ Ἄγγελος ἐβόα· Τὰ μύρα τοῖς θνητοὶς ὑπάρχει ἁρμόδια, Χριστός, δὲ διαφθορᾶς ἐδείχθη αλλότριος.

Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ, ἀπὸ τοῦ ξύλου καθελὼν τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα, σινδόνι καθαρᾷ, εἱλήσας καὶ ἀρώμασιν, ἐν μνήματι καινῷ κηδεύσας ἀπέθετο, ἀλλὰ κραυγάσατε· Ἀνέστη ὁ Κύριος, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

Χριστός ανέστη !

Την κοινήν Ανάστασιν

Σάββατο του Λαζάρου

Ἀπολυτίκιον  Ἦχος α’

Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν, πρὸ τοῦ σοῦ Πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἢγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός, ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ Παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν, Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Κυριακή των Βαΐων

Ευλογημένος ο ερχόμενος !

Καλή μεγαλοβδομάδα και καλή Ανάσταση να έχομε!