Μαντινάδες για τα εγγόνια !

Για την Καλλιρρόη

Ο βασιλιάς των λουλουδιών λένε πως είν' ο κρίνος,
μπρος τη δική σου ομορφιά, μαραίνεται και κείνος!

Ο ήλιος όταν πρωτοβγεί, στη γη, κάνει παιγνίδια
και στα σγουρά σου τα μαλλιά, κάνει τα δακτυλίδια!

Άγγελος το ζωγράφισε το καμαρόφρυδό σου,
κι έσταξ΄ η πένα κι έκαμε ελιά στο μάγουλό σου!

Για τη Σταυρούλα

Με ποιο λουλούδι, με ποιο ανθό, εσένα να συγκρίνω,
όποιο κι αν βάλω δίπλα σου, είσαι καλλιά από 'κείνο!

Ο ήλιος όταν πρωτοβγει, ντρέπεται να προβάλλει,
γιατί τον εθαμπώνουνε τα όμορφά σου κάλλη!

Τέσσερα προτερήματα, έχει όλο σου το σώμα,
μάτια και φρύδια και μαλλιά και δαχτυλίδι στόμα!

Για τη Νεκταρία

Όμορφο σαν την άνοιξη, είναι το πρόσωπό σου,
και σαν ηλιοβασίλεμα κάθε χαμόγελό σου!

Απ' όλα τ' άστρα τ' ουρανού, ένα 'ναι που σου μοιάζει,
που βγαίνει τα μεσάνυχτα, κι όλα τα σκοτεινιάζει!

Στον ουρανό υπάρχουνε εκατομμύρια άστρα,
μα δυό υπάρχουνε στη γη, κι είναι τα δυό σου μάτια!

Για το Γιώργο

Σαν το φεγγάρι λαμπερό είναι το πρόσωπό σου,
και γλυκοχάραμα τσ' αυγής, κάθε χαμόγελό σου!

Όλα τ' αστέρια τ' ουρανού ν' αποτελέσουν ένα,
δεν αντιπροσωπεύουνε ένα δικό σου βλέμμα!

Φαντάστηκα τον ουρανό μ' αστέρι δίχως ένα,
μα δεν μπορώ να φανταστώ, ζωή χωρίς εσένα!


ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ !

Πάντα με το χαμόγελο να 'ναι το πρόσωπό σου,
κι η Παναγία κι ο Χριστός να είναι βοηθός σου!

Ήθελα να 'μουνα δεντρί, σκιά να σου χαρίζω,
πουλάκι να σου τραγουδώ κι ανθός να σου μυρίζω!

Χιλιόμετρα απόσταση, είσαι μα δεν με νοιάζει,
έτσι κι αλλιώς η σκέψη μου μαζί σου κουβεντιάζει!

Η αγάπη είναι φάρμακο, χαράς τον που την έχει,
και τηνε δίνει σ' αλλουνού, που δεν τηνε κατέχει!

Ποτέ σου να μη στηριχτείς στα κάλλη του προσώπου,
γιατί το σπουδαιότερο είν' η καρδιά τ΄ ανθρώπου!

ΣΕ  ΟΛΑ  ΤΑ  ΕΓΓΟΝΑΚΙΑ  ΜΟΥ,  ΤΟΥΣ  ΔΙΝΩ  ΤΗΝ  ΕΥΧΗ  ΜΟΥ,
ΔΕΝ  ΞΕΡΩ  ΠΟΛΛΑ  ΠΡΑΜΑΤΑ,  ΔΙΝΩ  ΤΗ  ΣΥΜΒΟΥΛΗ  ΜΟΥ!



Μάνα δε βρίσκεται λέξη καμμία,
νά 'χει στον ήχο της τόση αρμονία
(Μαρκοράς)