Σκοπός ιστολογίου

Για να προβάλουμε αυτά που μας παραδόθηκαν, να θυμόμαστε αυτούς που μας τα παράδωσαν, να μην ξεχνιόμαστε, να επικοινωνούμε και να μη χανόμαστε.....

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

"Το μπεγιράκι της Παναγίας"


Με αφορμή λοιπόν ένα "αλογάκι της Παναγίας" που είδαμε απόψε στην αυλή ας πούμε και μερικές λέξεις από την κρητική (ή και τουρκοκρητική;) διάλεκτο


Το μπεγίρι = το άλογο


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ:

Ο κουρκουζάνης = ο φοβιτσιάρης
Μπρε συ κουρκουζάνα είσαι;

Ο χιανέτης = αυτός που δεν είναι άξιος να κάνει κάτι
Σαν τον γάϊδαρο το χιανέτη είναι κιοσές (=αυτός)
(δηλ. βαριέται)

Ο χαερλής = ο άξιος, αυτός που κάνει χαέρι (=δουλειά)

Ο τζαναμπέτης = ο αχαΐρευτος, ο εργάτης που δεν δουλεύει

Ο ντερτιλής = ο νευρικός, ο πεισματάρης


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Κίτικο = λίγο
Είναι κίτικο το περβόλι (= δεν προοδεύει)

Το νταμπιέτι μου = η διάθεση
Εχάλασε το νταμπιέτι  μου και δεν έχω όρεξη να φάω

Κουτουρού = στα τυφλά, χωρίς πρόγραμμα
 Πως βάζεις το λάδι στο φαί; Στα κουτουρού.

Το πεσκέσι = το δώρο
Μαχιαλά = ειρωνική έκφραση που δείχνει απαξίωση
Μαχιαλά! Πεσκέσι που μου 'φερες! (δηλ. χαράς το πράμα)

Ο σεφτές = η καλή τύχη
Καλός νάναι ο σεφτές σου. Ή Δεν ήρθε ακόμα κανείς να μου κάνει σεφτέ. Ή Δεν ήκαμα σεφτέ σήμερα (για εμπορικά μαγαζιά)


 

Δεν υπάρχουν σχόλια: