Για τον ψεύτη ντουνιά...

...μερικές μαντινάδες

Ψεύτη ντουνιά, παλιόκοσμε,
η σφαίρα σου να σπάσει,
για δεν αφήνεις άνθρωπο,
ποτέ να ησυχάσει.

Ψεύτη ντουνιά θα σε γλεντώ,
τώρα που 'χω τα νιάτα,
προτού πεθάνω και ταφώ
και τα σκεπάσει η πλάκα.

Βαδίζω με παράπονο,
με πόνο συλλογούμαι,
πως είναι όλα μάταια,
στον ψεύτη κόσμου που 'μαι.


Επίλογος:

Σα δώσω χίλια εκατό
θα πάρω ένα μετόχι,
απού 'ναι γέρος κουζουλός,
από τα νιάτα το 'χει !

Ο παππούς Μηνάς Αγκριθαράκης

(ο Μηνακός)