Παροιμίες διαχρονικές...

Άσκημέ μου κάτσε να φάμε
κι όμορφέ μου ήντα θα φάμε;;;


Του τζαγκάρη το στιβάνι
πάντα είναι ξηλωμένο

Ο λαός μοιάζει με τα παιδιά.
Θαυμάζει ό,τι δεν εννοεί.   (Ουγκώ)
(από www.agiazoni.gr)

 

Μαντινάδες για προξενιές

Σαρανταπέντε μαχαιριές
απάνω μια στην άλλη
δεν την αφήνω τη μικρή
να πάρω τη μεγάλη

Ανε με πάρεις πάρε με
αν δε με θέλεις πε το
και προξενιά μου στέλνουνε
μα 'γω για σένα στέκω

Περτσίκουρα* με βγάλανε
πως τρώγω τις ντομάτες
μα εγώ αγαπώ τσι κοπελιές
ξανθιές και μαυρομάτες


*Περτσίκουρας: ζώο (έντομο;) που χαλά το μποστάνι (=το περβόλι)




Πολύ κρείττον εστί ο της ψυχής ή
ο του σώματος έρως.
(Ξενοφών)

 

Μαντινάδα ό,τι πρέπει για τους ...λογισμούς

Σαρανταπέντε κυνηγοί
το νου μου κυνηγούνε
μα 'γω τον έχω απάνω σου
και δε θα τονε βρούνε !!!


Όπως θέλετε εννοείστε την.